کودکان
فرزندان از کوچه وجود شما میگذرند اما از شما نیستند، و اگر چه با شمایند ، به شما تعلّق ندارند.
عشق خود را بر آنها نثار کنید، اما اندیشههایتان را برای خود نگه دارید. زیرا آنها را نیز برای خود اندیشهای دیگری است.
جسم آنها را در خانه خود مسکن دهید اما روح آنان را آزاد گذارید. زیرا روح آنان در خانه "فردا" زیست خواهد کرد که شما حتی در رویا نمیتوانید به دیدار آن بروید.
ممکن است تلاش کنید که شبیه آنان باشید ، اما مکوشید که آنان را مانند خود بار بیاورید. زیرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با دیروز درنگ نخواهد کرد ... .
«کتاب پیامبر، جبران خلیل جبران، ترجمه دکتر الهی قمشهای»
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی